Zmiana… Jak to łatwo powiedzieć…

Na początku dzisiejszego wpisu pozwolę sobie nawiązać do niedawnej wypowiedzi jednego z mówców sejmowych (nie przywołując tu żadnych politycznych sympatii lub antypatii!) – może za to, co dziś przeczytacie, nie powiesicie mnie na latarni przy Placu Trzech Krzyży w Warszawie, czy na innej gałęzi… 🙂 Zaryzykuję bowiem stwierdzenie, że oprócz powszechnej sytuacji kryzysowej, objawiającej się problemami przedsiębiorców, zwolnieniami pracowników, czy spowolnieniem gospodarczym, to jest to czas na rozwój i zmiany. I odpowiadając na Wasze zadane sobie teraz w myślach lub wypowiedziane na głos pytanie „Czy on zwariował?!”, odpowiem „Nie, nie zwariowałem”. Już tłumaczę Wam, dlaczego.

Własny rozwój

Odsuńmy na bok histerię (w wielu przypadkach niestety słuszną) opartą na stwierdzeniu, że wszystko się „sypie”. Poszukajmy pozytywów. Chociażby praca zdalna. Jak pokazuje sytuacja obecna, wiele osób, które jeszcze do niedawna nie wyobrażałoby sobie pracy zdalnej – polubiła ten system pracy. Nie chcą wracać do biur. Spore grono, także wśród pracodawców, uznało, że jednak praca w takim trybie jest możliwa. I, bagatela, niekoniecznie mniej efektywna. Ponadto, mamy możliwość skorzystania z dużej ilości kursów, warsztatów, czy webinarów zupełnie (lub prawie) za darmo! Sytuacja związana z epidemią wymusiła na wielu z nas zmianę stylu życia. nauczyliśmy się radzić sobie z tym wszystkim. Dlaczego więc nie pójść o krok dalej?

Zmiany zawodowe

Rozmawiając o możliwościach rozwoju rynku z Dyrektorem Operacyjnym jednej z dużych agencji rekrutacyjnych w Polsce, padło pytanie „Dlaczego szuka Pan pracy, podczas gdy ludzie ją tracą?”. A dlaczego firma poszukuje pracowników, podczas gdy inne firmy zwalniają załogę? Tam, gdzie część firm zwalnia pracowników, inne dostrzegają możliwość działania i wyszukują interesujących kandydatów. Dzieje się tak, ponieważ epidemia COVID-19 nie uderzyła równomiernie w każdy sektor gospodarki. Część firm przechodzi ten czas łagodniej. Być może to kolejna szansa, ponieważ otworzyły się zamknięte dotychczas dla nas furtki i drzwi?

Obawy

Co nas powstrzymuje? Tak naprawdę, mniej lub bardziej świadomie, obawiamy się kilku rzeczy. Samej zmiany – w końcu mamy już „zagrzane” miejsce w obecnej firmie, wszystko wydaje się stabilne, mamy wypracowaną pozycję. Zaczynania od początku – wszystkiego trzeba się na nowo uczyć, przyswajać, zapewne zetkniemy się z nowymi procedurami i innym od dotychczasowego systemem pracy. Budowania relacji – a co, jeśli z kimś się nie dogadam? Tego, że sobie nie poradzimy – wszyscy będą od nas wymagać, albo po prostu my sami zawiesimy sobie poprzeczkę zbyt wysoko i nie zweryfikujemy tego. Aklimatyzacji – zwyczajnie nie odnajdziemy się w nowym środowisku.

W pierwszej kolejności myślimy o tym, co nas czeka. Niestety, zapominamy często o ukrytych, czy wręcz tłamszonych obawach związanych z odbyciem samej rozmowy o pracę. Być może nawet często to bagatelizujemy. Dopiero przed samą rozmową zaczynamy te obawy uzewnętrzniać. Nagle pojawia się myśl, że trzeba zrobić wszystko, żeby dobrze wypaść. Często boimy się mówić o sobie, ponieważ… Powiemy za dużo? Ponieważ rozminiemy się z pracodawcą we wzajemnych oczekiwaniach? Przez ambicje możemy być postrzegani, jako „niewygodni”? Odpowiadając na pytanie o oczekiwania finansowe podamy zbyt wysoką kwotę?

Często, niestety, przegrywamy nie tyle z innymi kandydatami, w rzeczywistej batalii na argumenty, wiedzę i doświadczenie poparte sukcesami i wynikami. Przegrywamy we własnych głowach.

Zapraszamy Was do śledzenia cyklu publikacji związanych z trudnymi pytaniami i odpowiedziami na rozmowach o pracę, obawami co do zawodowych zmian. Postaramy się odpowiedzieć na Wasze pytania, rozwiać wątpliwości. Pamiętajcie, że to w nas samych tkwi najczęściej klucz. To my sami jesteśmy rozwiązaniem. #czasnazmiany

Tymczasem – czekając na kolejne kroki „odmrażania gospodarki – #zostajemywdomu #myjemyrece #staystrong #thinkhappy 🙂 Lepsze dni jeszcze przed nami! 🙂 Śledźcie nas!